Er blijken na de lockdown nog steeds veel restricties te zijn. Dat ontdekt Ella wanneer ze haar vriendin Lara ontmoet. Ella kan helemaal niet los gaan. Er is een 6-voet samenleving en haar ouders worstelen met de regels en heel herkenbaar, ook om de taal van hun dochter te spreken. Zij blijven wel altijd achter haar staan, ondanks dat ze zich ervan bewust zijn dat ze daarmee zichzelf in de problemen kunnen brengen, waarmee de voorstelling het grijze gebied tussen goed en slecht aankaart. Zij vinden dat Ella recht heeft op geheimpjes. “Gun haar de donkerte”, zegt Ella’s moeder. Vervolgens wordt Twinkle, Twinkle Little Star gezongen. Licht kan alleen stralen in duisternis. Later blijkt dit een kernnummer van de voorstelling te zijn, als het licht in de vorm van dans en muziek de overheersers overwint. De regels worden streng gehandhaafd door COBRA’s (Controlerend Optredend Beschermings Regelend Ambtenaren). Deze mensen zijn oprecht overtuigd dat zij het volk beschermen door de strenge regels en het harde optreden. Wie zich niet aan de regels houdt wordt overgedragen aan het IVB (Instituut Voor Bescherming). Ella komt in contact met het verzet. Ze willen in opstand komen. Illegaal, maar niet crimineel. Ella stelt voor om een feest te geven met vrienden die 100 procent te vertrouwen zijn, de zogenaamde Ketting van Vertrouwen. Uiteindelijk blijkt alleen Lara op hun feest te komen. Ze blijken echter verraden en de COBRA's vallen het feest binnen en zij nemen Lara mee. Ze komen erachter dat de tandarts uit de openingsscène een belangrijke leider blijkt te zijn en door hem uit te schakelen kunnen ze Lara bevrijden en de regels tenietdoen. Dankzij Lise, het slimme meisje van de verzetsgroep, weten ze binnen te dringen bij de tandarts en hij krijgt een nogal gruwelijke behandeling, zodat hij uiteindelijk breekt en vol berouw de code en de sleutel geeft om Lara te bevrijden. Dat gebeurt door een spetterende dansact en uiteindelijk is Lara bevrijd. In de grote finale zien we alle acteurs en dansers gezamenlijk feesten op het spetterend gebrachte nummer Raise Your Glass.
Wie aan het Drachtster Lyceum denkt, denkt aan de jaarlijkse toneelvoorstelling. Een bijna eeuwenoude traditie die iedere keer weer voor veel spanning, plezier en vermaak zorgt bij de leerlingen en collega’s op het Drachtster Lyceum en hun familie en vrienden. De allereerste voorstelling was tijdens de opening van de school in 1920. Hier werden twintig nummers opgevoerd. Het jaar daarop werd de eerste Grote Fuif, zoals dat toen heette, opgevoerd in hotel “De Phoenix”. Het programma van de Grote Fuif bestond niet alleen uit een toneelstuk, het was meer een samenstelling van allemaal aparte onderdelen: schimmenspel, gedichten, muziek en achteraf altijd een bal. In oorlogstijd werd dit allemaal een stuk moeilijker. Al was het vanaf 1940 voor rijksscholen al verboden om feestelijke avonden te organiseren, toch lukte het in Drachten nog om het vol te houden tot 1942. Daarna was het in de onverwarmde Phoenix niet meer mogelijk om de jaarlijkse toneelvoorstelling voort te zetten. Na de bevrijding werd de draad direct weer opgepakt. Sinds 1971 verplaatste de voorstelling zich permanent naar de Lawei. Traditiegetrouw waren de voorstellingen vlak voor de kerst: donderdag voor de onderbouw en vrijdag voor de bovenbouw. In 1996 begon Trynke Muskita-Hylkema aan de grote klus om de leiding over te nemen. En na 20 mooie jaren was het in 2018 de beurt aan Beatrijs Brouwer, die inmiddels alweer druk bezig is om haar eigen style te geven aan het spektakel. Sinds haar debuutjaar worden de spelers versterkt met microfoons en werken we met zelfgeschreven voorstellingen. In het schooljaar 2020/2021 moest zelfs het begrip “Kersttoneel” eraan geloven. Dit is toen veranderd in het Drachtster Lyceum Theather. Dat is mede omdat de voorstelling ook niet meer vlak voor kerst is, maar in februari. Wat niet veranderd is, zijn de gezelligheid en goede sfeer. Iedere dinsdag en donderdag is het best hard werken tijdens het repeteren, maar wordt er ook zeker veel gelachen.
-Bram Tonnis
